Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Een gapend gat
van een oudere, vasthoudende vrouw
Hoe lang zit ik nu al in deze fauteuil? Dat weet ik niet meer precies.
Vanaf deze plek kijk ik uit over de achtertuin. Het is winter en de tuin maakt een troosteloze indruk.
Mollen hebben het gazon omgewoeld. De kale takken van de klimroos hangen er mistroostig bij. Het vogelvoer huisje is nagenoeg leeg. Ik heb de energie niet meer om er nieuwe pindaslingers aan te hangen.
Mijn lijf wil allang niet meer wat ik wil. Ik sta met moeite op en schuifel naar de keuken om een kop koffie en een stapeltje boterhammen met kaas klaar te maken. Tegenwoordig smeer ik maar meteen genoeg voor de hele dag. Het wordt te vermoeiend om steeds op en neer naar de keuken te lopen. Mijn ogen lijken met iedere week slechter te worden. Min of meer op de tast vind ik het brood, een mes en de kaas. Met trillende handen beleg ik de vier sneetjes voor vandaag. Met de
boterhammen in één hand, en de kop koffie in mijn bevende andere, schuifel ik weer terug naar mijn stoel. Voorzichtig zet ik mijn kopje op het bijzettafeltje, maar kan
niet voorkomen dat ik koffie mors op mijn wit gehaakte kleedje. De boterhammen leg ik ernaast. Moeizaam laat ik me terugzakken in mijn stoel.
Als zo vaak glijden mijn gedachten weer terug in de tijd. Het kost me steeds meer moeite om de beelden en gebeurtenissen in de juiste volgorde te houden. En ik merk dat mijn herinneringen beginnen te vervagen. Flarden van beelden komen langs, maar ik kan ze soms niet meer plaatsen. Geluiden van spelende kinderen dringen binnen in mijn geest. Maar van welke kinderen? Waren het mijn eigen kinderen? Of die van de buren ? Ik weet het niet. Gelukkig zie ik de mijne nog regelmatig. Ze laten hun oude moeder niet in de steek.
tweede liefde
Het gezicht van mijn allerliefste lief, jaren geleden zo dicht bij het mijne, komt even bovendrijven uit de diepten van mijn herinneringen.
Zijn gezicht nog wel, maar waarover ging ook alweer ons laatste gesprek? Ik weet het niet meer… Ik graaf dieper, en probeer het me te herinneren, want ik wil zo graag dat hij voor altijd bij me blijft.
Zijn beeltenis wil ik koesteren, zolang ik kan! Frank maakte diepe indruk op mij. We hadden elkaar ontmoet via een internetforum waar we beiden regelmatig rondstruinden. Al snel was er die wederzijdse klik. We spraken af om eens een kopje cappuccino te gaan drinken, ergens halverwege zijn en mijn woonplaats. Hij bleek een heel bijzondere man te zijn. We hebben uren gepraat en een aangename de spanning was voelbaar. Hij praatte honderduit en ik hing aan zijn lippen… Chemie! Hij was weduwnaar en hij vertelde me dat er in zijn hart plaats was voor meer dan één liefde. Ik dacht hij doelde op de liefde voor zijn overleden vrouw. Misschien zou ik
wel zijn tweede liefde worden... Zoals hij mijn tweede liefde kon worden nu ik alweer jaren gescheiden was. Er hing iets in de lucht.
Beiden hadden we nog een kind thuis. We spraken daarom af elkaar niet te bellen tot we elkaar wat beter hadden leren kennen.
Een paar maanden later beleefden we de enige keer dat we innig samen konden zijn. Alsjeblieft lieve God! Laat me die herinnering behouden… In hem herkende ik mijn zielsverwant. Frank heeft nooit tegen me gelogen, en ik wilde, nee ik kon hem niet delen met haar. Na die eindeloos zinderende avond heb ik hem nooit meer gezien. En ook onze correspondentie nam af, tot hij uiteindelijk helemaal stopte met schrijven. Nu ben ik bang dat ook de herinnering aan hem zal vervagen.
Bang dat de woorden als fluisteringen zullen klinken en niet meer te verstaan. Zijn omhelzing niet meer voelbaar. Dat alles vervaagt tot er niets anders overblijft dan het kaartje voor zijn verjaardag, of een gapend gat in mijn herinnering. Dat wil ik niet! Dat mag niet gebeuren! Met mijn ogen dicht droom ik weer weg, zoals ik jarenlang heb gedaan. Zwijgend…
De studio aan zee die ik voor die nacht had gehuurd was knus. De vlammen van de meegebrachte kaarsen wierpen speelse figuren op de lichte wanden. Uit de cd speler klonk de stem van Sade: ‘Smooth operator’.
Je kwam vroeg in de avond aangereden en parkeerde je auto. Mijn harstslag sprong in de hoogste versnelling toen je uitstapte. Je zoende me op mijn mond en nam me bij de hand. Samen gingen we het huisje binnen. Die avond werd een heel bijzondere. Urenlang bleef je bij me. Ik had allerlei lekkers meegenomen van huis en we genoten intens van elkaars gezelschap. Die uren met jou staan voorgoed in mijn geheugen gegrift. Jij vond me sexy in mijn rok, met daaronder nylons en mijn
hooggehakte pumps. Ik vond jou de meest aantrekkelijke man die ik ooit had gezien. Samen gingen we even voor het raam staan dat uitzicht bood op de zee. Ik voelde
je hand over mijn billen glijden… Een lang vergeten sensatie schoot door mijn lijf. Langzaam draaide je mij naar je toe en drukte nog een kus op mijn mond. Daarna die glimlach… Ik sloot de gordijnen en maakte kennis met een geheel nieuwe ervaring. Je nam alle tijd. Je huid was zacht. Je mond verlamde mij bijna. We hebben gevrijd op een manier die ik helemaal niet kende. Zo koesterend…
Ik hield van de glans in je ogen, van je liefdevol masserende handen, en van je zachte stem. Er leek geen einde aan te komen. Het was onze eerste avond samen.
na middernacht
Uren later die avond lagen we naakt op het bed en keken we nog een poosje tv. We waren een beetje uitgelaten en jij vertelde moppen. Tranen heb ik om je gelachen.
Het was al ver na middernacht toen je vertrok. Je was moe, maar wilde niet bij me overnachten. Ik maakte me ongerust omdat je nog zo ver naar huis moest rijden. Je stapte in je auto en draaide het raampje naar beneden. Een vluchtig zoentje op mijn wang… dat verbaasde me, maar ik zei niets. Je startte de auto en terwijl je de weg opdraaide, stak je je hand nog even uit het raampje. Ik keek je na tot je uit het zicht verdwenen was. Ik had je bij het afscheid geen vragen gesteld, omdat ik je niet
meteen wilde claimen. Een naar voorgevoel bekroop me toen ik mijn vakantiehuisje weer binnenging. Anderhalf uur later stuurde je me een smsbericht:
veilig thuisgekomen., nu naar bed.
Bedankt voor de gezellige avond.
xx
Frank.
…De gezellige avond…
Ik zag de woorden op mijn telefoon, maar kon ze niet goed plaatsen. Jij had het gezellig gevonden, terwijl het voor mij…onvergetelijk was geweest!
Bij mijn thuiskomst, de volgende dag, haastte ik me meteen naar mijn computer, om te zien of je me had gemaild. Geen bericht … Ik dwong mezelf nog een paar dagen te wachten, tot ik me niet langer kon bedwingen.
Ik moest weten of ik je nog wel terug zou zien. Daaraan was ik al begonnen te twijfelen. Ik mailde je verschillende keren maar je antwoordde niet. Wanhopig begon ik je te bestoken met vragen. Waarom reageerde je niet? Waar was je? Hoe langer ik niets van je hoorde, hoe meer mails ik je stuurde, soms wel vier, vijf keer per dag en mijn toon werd dwingender. Tot je na een paar weken eindelijk online kwam op messenger…
twee kamers
En daar kwam ook meteen je afwijzing. Een voor een drongen je pijnlijke woorden tot me door. ‘We pasten niet echt bij elkaar, en waarom zouden we dan aan elkaar blijven hangen?’, vroeg je.
Het waren mokerslagen.
‘Maar het was toch zo fijn geweest? We waren nog maar net op weg, ergens naartoe. Samen, jij en ik en… Ik dacht dat onze correspondentie betekenisvol was geweest, De gesprekken… waren die dan niet fantastisch geweest?
En onze avond aan de kust…
Die geweldige, zinderende avond? Wat was er in hemelsnaam verkeerd gegaan?’
Je vond dat ik me teveel op jou richtte, zei je. En dat je nog niet toe was aan een vaste relatie. Je wilde je nog niet binden aan één vrouw… je kende nog iemand anders…
Dat was niet wat ik wilde horen! Veel liever wilde ik horen dat jij me miste. Maar in plaats daarvan vond je dat ik verder moest gaan.
Mijn eigen leven leiden. Je had er geen idee van hoe verliefd ik al was. Hoe hopeloos verliefd. Je wilde vrienden blijven, maar dat lukte me niet.
Het hart heeft twee kamers. Mijn dierbare vrienden koester ik in de tweede kamer. De eerste richtte ik in voor jou, mijn lief, want zo hoort het. De allerliefste hoort in de eerste kamer die luxueus is ingericht met veel roodfluweel.
Daar ga ik nu naartoe als ik aan je wil denken, waar ik van je kan houden.
Geruisloos, onzichtbaar, eindeloos…
W.
